Vandaag is het 20 november, Kinderrechtendag. Als je ziet wat kinderen overal ter wereld nog hebben te verhapstukken, dan is zo’n speciale dag geen overbodige luxe. Maar we zouden eigenlijk wel iedere dag zo’n kinderrechtendag kunnen gebruiken.
Ik ben alweer twee weken terug uit Bonaire, waar ik verschillende mooie opdrachten doe voor de kinderrechten op het eiland. Eén daarvan is het maken van een boek over de kinderen van Stichting Project en de manier waarop dit orthopedagogisch centrum kinderen en ouders helpt. Ik sprak daarvoor met bijna 30 kinderen, jongeren, ouders, professionals. Zoals met de 19-jarige jongen die een tijd bij Stichting Project heeft gewoond en toen heeft leren duiken. Hij vertelt vol passie dat zijn droom is uitgekomen: nu is hij divemaster. Terwijl het eerst flink mis dreigde te gaan met hem. Stuiterend van enthousiasme zegt hij: “Beter in het water tussen de vissen dan in de bak tussen de criminelen.”
En er was de moeder die haar dilemma uitlegt. Haar man is “een goede man die trouw is en voor ons gezin zorgt”, maar het is ook een man die regelmatig zijn geduld verliest en dan “door het lint gaat” tegen haar en de kinderen. Ze kan niet langer aanzien hoe hij haar twee zoons behandelt. Ze ziet dat het schadelijk is voor haar oudste. En ze wil de cirkel doorbreken; zijzelf en haar man werden in hun jeugd ook mishandeld. Aan het eind van het gesprek zegt ze dat ze nu zeker weet dat ze bij hem weggaat.
Het zijn maar twee van de indrukwekkende, schrijnende, ontroerende, hoopvolle en hopeloze verhalen. De wereld op Bonaire in een notendop.
Binnenkort spreek ik nog meer kinderen, ouders en professionals en het boek zal in 2018 verschijnen. Het wordt mooi!